Ανάγλυφες και ζωντανές νησίδες παρατήρησης τα βυζαντινά χειρόγραφα γίνονται οι αισθητηριακοί και συναισθηματικοί σταθμοί του βιώματος του παρατηρητή. Νέα ψυχικά μορφώματα προσδίδουν οργάνωση στο άμορφο άπειρο των φαινομένων

Στο μουσειακό χώρο  μέσω της ονειροπόλησης του υποκειμένου τα εικαστικά παράγωγα  δημιουργούν επενδύσεις ανάμεσα στη συνείδηση και το ασυνείδητο.Τα σημεία είναι εκεί  για να σκεφτούμε τα αντικείμενα που δεν είναι παρόντα.Η παραγωγή σημείων συγκροτεί ένα είδος γραφής που προηγείται της ομιλίας και της σκέψης .

 Έτσι,  ο πολλαπλασιασμός των αναπαραστάσεων συνιστά  χώρο μετασχηματισμού του βιώματος σε ένα περιέχον που θα το αποτοξινώσει.Η γλώσσα των συμβόλων νοηματοδοτεί τα έργα ως παράθυρα  όπου η εικαστική πράξη μορφοποιεί το συμβολικό της οπλισμό:μια μορφή σκέψης  χωρίς σκεπτόμενο.